„Mowa nasza, nasz język jest naszym największym skarbem kulturalnym.
Broniąc go, bronimy samej istoty naszej kultury.”
J.Iwaszkiewicz
Otaczający świat jest taki, jakim potrafimy go opisać. Niewątpliwie najczęściej używamy do tego języka ojczystego. Dzięki niemu możemy wyrażać swoje myśli, ale przede wszystkim język ojczysty to skarbnica naszej kultury i doświadczeń. Dlatego powinniśmy szczególnie dbać o jego kultywowanie, wyrażające się właśnie przez dbałość o poprawność językową naszych wypowiedzi i tekstów pisanych. 21 lutego na świecie obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego. U podstaw obchodów są tragiczne wydarzenia, jakie miały miejsce w Bangladeszu w 1952 r. – zginęło wtedy pięciu studentów uniwersytetu w Dhace, którzy domagali się nadania językowi bengalskiemu statusu języka urzędowego. Święto zostało ustanowione przez UNESCO 17 listopada 1999 roku.
Według ONZ co najmniej 40% spośród języków używanych na świecie w roku 2016 zagrożonych było wyginięciem. Od 1950 r. zanikło 250 języków. Święto to ma za zadanie przypomnieć wszystkim narodom, jak ważny jest szacunek do języka ojczystego i dbałość o jego przetrwanie. Nasza historia także pamięta wydarzenia związane z zakazem używania języka ojczystego. Wystarczy przypomnieć protest dzieci z Wrześni czy zakazy zaborców, aby mówić, pisać, nauczać a nawet modlić się w języku ojczystym.
W naszej szkole obchodziliśmy ten dzień 22 lutego. Na lekcjach języka polskiego uczniowie rozwiązywali szereg ciekawych zadań związanych z szeroko rozumianą poprawnością językową. Łamali sobie nie tylko głowy, ale też języki. Bo chociażby zdanie następujące: Rozrewolweryzowany rewolwerowiec z rozrewolweryzowanym rewolwerem rozrewolweryzował rewolwer rozrewolweryzowanego rewolwerowca z pewnością nie należy do łatwych. Takie łamańce językowe były dużym wyzwaniem, ale również okazją do wspólnej zabawy i uśmiechu.
Zwieńczeniem obchodów Dnia Języka Ojczystego był Szkolny Konkurs Ortograficzny „O Pióro Dyrektora Szkoły”. Do boju o pióro stanęło dwudziestu miłośników poprawnego pisania. Dyktando nie należało do najłatwiejszych. Pojawił się w nim nie tylko niezły huncwot przechera, ale też inne hocki – klocki. Niekwestionowanym zwycięzcą i zdobywcą pióra został Piotr Wróbel – uczeń klasy IV. Na drugim miejscu uplasował się Bartłomiej Babiec, zaś zaszczytne III miejsce na podium przypadło Magdalenie Mazur.
Mam nadzieję, że uczniowie choć w niewielkim stopniu uświadomili sobie, że język polski jest naszym skarbem oraz symbolem narodowym i wszyscy powinniśmy o niego dbać. Moda na język polski na pewno zagości w naszej szkole na dłużej i na stałe wejdzie do kalendarza wydarzeń szkolnych.
Galeria:
