Kredka jest przyrządem do rysowania i pisania, zrobionym z kolorowego węgla drzewnego, kredy lub wosku. Grafit kredki najczęściej jest umieszczony w drewnianej oprawce, a woskowe lub pastelowe produkty zazwyczaj owinięte są plastikową albo papierową etykietą. Kredki produkuje się z nietoksycznych materiałów, a oprócz tego są łatwe w obsłudze i mało brudzące w porównaniu do innych przyrządów plastycznych, dlatego najczęściej używają ich dzieci, choć są wykorzystywane również przez artystów i architektów. Moment, od którego ludzie zaczęli używać kredek, nie jest do końca znany.
Pierwsze podobne do kredek przyrządy powstawały już 10 tys. lat temu. Niedawno naukowcy z Uniwersytetu w Yorku odkryli w Scarborough w Anglii najstarszą jak do tej pory kredkę świata — była wykonana z ochry (naturalny pigment ze zwietrzeliny skalnej) i najprawdopodobniej służyła do ozdabiania ciała lub skór. Idea łączenia wosku z pigmentem sięga tysięcy lat. To połączenie było stosowane już w jednej ze starożytnych technik malarskich — enkaustyce. Polegała ona na nakładaniu płótno lub drewno złożonego z wosku i pigmentu płynu. W ten sposób tworzyli dzieła starożytni Egipcjanie, Rzymianie i Grecy. Nie wytwarzano jednak wówczas z tych materiałów kredek, które można by było trzymać w dłoni i nimi rysować. Uczniowie mieli okazję poznać historię i budowę kredki oraz samodzielnie wykonać taką kredkę.
